این یلدا ،خورشیدِ پشتِ ابر را می خواند ...

 

 خواستم بگویم: 

 یلدای ما هیچ گاه روی ماهِ خورشید را نخواهد دید،اگر شما نیایی !
دیدم،
خورشید که خودِ خودِ شمایید ،و روی خورشیدیِ شما بسیار از ماه ،ماه تر است قطعا!
پس،
یلدا همچنان ،یلدا می ماند ،
تا ،
چشمش به جمال شما روشن شود ،
می دانم ،
آنقدر آن سحر روشن است و ناب،
که یلدا محو آن سحر خواهد شد،
و تمام آدمهای این یلدا ،
محو در روشنی و جمال شما .
آقا بیایید ،
که یلدای ما تمام شود و
سحرمان آغاز!